Στην εποχή μας γινόμαστε καθημερινά μάρτυρες φαινομένων βίας, εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο, ακραίων ανταγωνισμών, εξαιτίας της ηθικής ρευστότητας, του ατομικισμού και της στροφής του ανθρώπου στον υλικό ευδαιμονισμό. Μέσα σε αυτό το γκρίζο τοπίο η πραγματοποίηση μιας ακόμη επιτυχημένης Εθελοντικής Αιμοδοσίας στο σχολείο μας αποτελεί μια αισιόδοξη προοπτική. Συνδημότες μας, γονείς, εκπαιδευτικοί, μαθητές και μαθήτριες ανταποκρίθηκαν πρόθυμα και ήρθαν χωρίς κάποιο υλικό αντάλλαγμα για να χαρίσουν ζωή και ελπίδα σε ανθρώπους που έχουν ανάγκη.

Αναμφισβήτητα η Αιμοδοσία αποτελεί ύψιστη μορφή εθελοντισμού, όμως δεν είναι η μόνη. Ανάλογα με τις κοινωνικο-οικονομικές και πολιτισμικές συνθήκες  κάθε εποχής μπορεί να πάρει ποικίλες μορφές. Δράσεις που στόχο έχουν την προστασία του περιβάλλοντος και την ανάπτυξη οικολογικής συνείδησης, την βοήθεια σε ευάλωτες κοινωνικές ομάδες, την πολιτική προστασία, είναι μόνο μερικές από αυτές.

Κι ενώ στα περισσότερα ευρωπαϊκά κράτη, σύμφωνα με πρόσφατες έρευνες, τα ποσοστά συμμετοχής των πολιτών σε εθελοντικές δραστηριότητες είναι αυξημένα, διαπιστώνουμε ότι η χώρα μας βρίσκεται στη χαμηλότερη θέση ανάμεσα τους. Ας σκεφτούμε όμως,  τι θα είχε να κερδίσει και τι θα μπορούσε να αποτελέσει κίνητρο για ένα άτομο, ιδιαίτερα για έναν νέο, ώστε να προσφέρει εθελοντική δράση;

Τα οφέλη για έναν νέο είναι πολλά. Αρχικά, μια τέτοια ενασχόληση τον βοηθά να αποκομίσει καινούριες εμπειρίες, να διευρύνει τις γνώσεις του και να ανακαλύψει πτυχές του εαυτού του που δεν  γνώριζε προηγουμένως. Επιπλέον οι εθελοντικές δραστηριότητες του δίνουν τη δυνατότητα να κοινωνικοποιηθεί, να αναπτύξει δεσμούς και φιλίες, να εξασκήσει τις κοινωνικές αρετές της συνεργασίας, της συλλογικής συμμετοχής και να καλλιεργήσει τις επικοινωνιακές του δεξιότητες. Επιπλέον, η ανιδιοτελής κοινωνική συνεισφορά τον καθιστά ενεργό πολίτη, εφόσον παύει να είναι παθητικός παρατηρητής των προβλημάτων γύρω του, αλλά δραστηριοποιείται και γίνεται μέρος της λύσης τους.

Ασφαλώς ο εθελοντισμός δεν μπορεί να αντικαταστήσει το κοινωνικό κράτος, ούτε να καλύψει όλες τις ανάγκες που προκύπτουν, μπορεί όμως να συνεισφέρει  σε μεγάλο βαθμό στην οικοδόμηση  μιας κοινωνίας βασισμένης στην ενσυναίσθηση, την αλληλεγγύη και την αμοιβαία κατανόηση.

Τι λέτε βάζουμε κι εμείς ένα λιθαράκι;

Συντάκτριες άρθρου

     Πασχαλία Ευσταθίου και Σταυρούλα Μπέλτσιου, μαθήτριες της Β’ τάξης 

Επιμέλεια

Καταρτζή Γεωργία, Φιλόλογος